Członek Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, uczestnik obrad Okrągłego Stołu, senator I i II kadencji.
Został wyrzucony ze studiów za udział w protestach studenckich w 1968 roku. Osiem lat później był jednym z sygnatariuszy listu w obronie robotników z Radomia i Ursusa, współorganizował pomoc dla represjonowanych. Współpracownik Komitetu Obrony Robotników, jeden z założycieli Towarzystwa Kursów. Wykładał również w ramach tzw. Uniwersytetu Latającego. W Sierpniu ’80 był współautorem apelu 64 intelektualistów o negocjacje i porozumienie między władzą a strajkującymi. Po strajku kierował gabinetem Lecha Wałęsy. Internowany w stanie wojennym. Po wyjściu na wolność kontynuował współpracę z Lechem Wałęsą i środowiskiem ekspertów Solidarności. Uczestniczył w obradach przy Okrągłym Stole jako członek zespołu ds. reform politycznych.
Był senatorem I i II kadencji (1989–1993) oraz ministrem kultury w rządzie Leszka Millera (2001–2002).